χλευδόν

Α

(κατά τον Ησύχ.) «χύδην, σωρηδόν, πληθύοντα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Ανεπιβεβαίωτη παραμένει η σύνδεση τού τ. με τη λ. χλῆδος* «σωρός λίθων»].